Take it Slow

In een tijd waarin alles razendsnel lijkt te gaan, waar we constant worden gebombardeerd met beelden en informatie, doet de expositie Take it Slow precies het tegenovergestelde. Geen ‘instant gratification’, maar aandacht die we zachtjes vangen en langzaam te laten rusten. Pauze in een hectische wereld, een uitnodiging om kunst op een kalme, aandachtige manier te benaderen. In de tentoonstelling zijn werken van kunstenaars te zien die ieder op hun eigen manier de kracht van traagheid en overpeinzing verkennen, de schoonheid van het wachten, van stilstaan en echt kijken.

Met werk van Ilva Diepstraten, Rozemarijn Westerink, Moonseop Seo, Casper de Jong, Floor Nijdeken, Betty Klaasse en de monniken van het Thiksey klooster in Ladakh.

Casper de Jong - Inanimate beings

Casper de Jong is een interdisciplinair kunstenaar en meesterprototypeur uit Utrecht die werkt binnen de vakgebieden technologie, beeldende kunst en theater.

Met een luchtige aanpak haalt Casper technologie uit haar oorspronkelijke context en laat zien hoe vreemd onze verbindingen met technologie vaak zijn. Of het nu gaat om het bouwen van robots die eindeloos dezelfde taak uitvoeren, een installatie die constant zijn eigen mobiele schermtijd bijhoudt of een fluit die een toon fluit op basis van de gezichtsemoties van de gebruiker, Caspers werk nodigt je uit om na te denken over je relatie met technologie door te focussen op het element van spel. 

Rozemarijn Westerink - Rêves en lignes

Rozemarijn Westerink maakt tekeningen en animatiefilms. Daarbij is het tekenen de basis; tekenen als meest directe manier om haar gedachten zichtbaar te maken. Om haar tekeningen te maken gebruikt ze verschillende methoden, zoals herhaling, gelaagdheid, overtrekken en weglaten. De tuin vormt een belangrijk onderwerp in haar werk, evenals de beleving van het landschap. In haar tekeningen en films verwijst Rozemarijn Westerink op speelse wijze naar het onbewuste. De droombeelden die ontstaan tijdens tekenen en filmen vertaalt ze naar gelaagde landschappen gemaakt met pen en inkt. 

In 2023 won Rozemarijn de prestigieuze ‘Open Call’ van het Zadkine Museum en de Nederlandse ambassade in Parijs.

Ilva Nieuwstraten - Niksnut

Nieuwstraten: “Ik wil te veel. De obsessiviteit van de mensheid confronteert ook mij dat door- door- doorgaan betekent dat ik opbrand, net als de aarde zelf. Overweldigd, gestresst en verlamd door de klimaatcrisis, de ‘burn-out’ cultuur en de overdaad aan externe prikkels, (zoals tijdens deze KABK eindexamen expositie,) bied ik een radicale actie als tegenwicht aan het huidige systeem. De video’s tonen parken in Den Haag waar verdacht weinig gebeurt. Met het zand op mijn huid, ontspruitend gras ruikend, mieren over mijn neus lopend, lig ik in het landschap en doe he-le-maal…Niks. Het zijn als het ware tableau vivants, ‘levende schilderijen’. Met Niksnut ben ik niet productief en druk met iets, maar druk met productief niets.”

Moonseop Seo - Passage to the lake

Voor een meer staan ​​kalmeert de geest. Daarom wilde Moonseop Seo het meer mee naar huis nemen. Maar zodra hij het glas met water uit het meer dat hij had verzameld op tafel zette, was de magie verdwenen. Moonseop wil een eerbetoon brengen aan het levende water en het potentieel ervan gebruiken in de stedelijke omgeving door een ruimtelijke ervaring te creëren waarin mensen kunnen genieten van een moment van ontspanning. Kijk hoe een druppel water in een plas valt en weer tot leven komt. Ervaar het ontspannende ritme van het water te midden van alle drukte.

Floor Nijdeken - Crossover Collective

Floor Nijdeken zet in op een eeuwenoude vorm van communicatie en sociale bezigheid: het gezamenlijk borduren. Nijdeken ontwikkelde een borduurinstallatie die sociale contacten en interactie stimuleert. Crossover Collective verbindt verschillende generaties met elkaar en creëert een rustmoment in deze drukke wereld.

 

Betty Klaasse - Collages

In een tijdperk waarin beelden in een fractie van een seconde kunnen worden gecreëerd, kiest Betty Klaasse (1980) voor een andere route. Met een schaar, lijm en een portie geduld bouwt ze surrealistische werelden die nieuwe verhalen vertellen. 

Haar collages zijn een ode aan een mogelijk verleden en een nostalgische toekomst: mensen en dieren uit vintage tijdschriften krijgen een tweede leven in onverwachte omgevingen. Gevonden beeldmateriaal wordt in stukken geknipt en herschikt, omgekeerd, tegenover elkaar geplaatst in botsende proporties en met nieuwe perspectieven. Zo ontstaan kleurrijke, retro-futuristische composities die de verbeelding prikkelen en ons met een sprankeltje humor even uit de werkelijkheid halen.

Betty’s werk nodigt uit om met aandacht te kijken en het wonder te vinden in het vertragen. Haar collages bieden een speelse ontsnapping aan het hectiek van de dag en laten zien dat kunst, ook in deze digitale wereld, nog altijd haar eigen unieke tempo kan volgen.

The Samsara Sand Mandala

Tibetaanse monniken tekenen met gekleurd zand zeer precies een fraaie, gedetailleerde mandala, een symbolische kaart van de kosmos. Als de tekening klaar wissen de monniken die met tekening met een eenvoudige veeg uit. Excerpt uit de documentaire Samsara (2013)

'Samsara' is een term uit het Sanskriet en heeft betrekking op de levenscyclus van geboorte en dood. De documentaire Samsara werd in vijf jaar tijd gefilmd, op 70 mm, in 25 landen op vijf continenten. Regisseur Ron Fricke toont  een opeenvolging van natuurfenomenen, menselijke gedragingen en cultureel erfgoed. De film laat niet alleen mooie tempels, natuur en sterrenhemels zien, maar ook gevangenissen, vuilnisbelten, rampgebieden en slachthuizen. De mandala die wordt uitgewist vertelt eigenlijk het hele verhaal. De mens is eindeloos bezig iets moois te creëren, maar de verworvenheden kunnen in een oogwenk worden vernietigd.