Opening 20 januari 2019 van 17:00-19:00 uur

Openingswoord door cultuurfilosoof Ivo Kievenaar
Muziek: Mira Thompson (zang) en Thijmen Schouten (piano)

Doet het er voor de kijker toe of een kunstwerk door een man of door een vrouw gemaakt is? Ademt een ruimte met vrouwelijk werk een andere sfeer uit dan een ruimte met mannelijk werk? Kijken mannen anders naar vrouwelijk dan naar mannelijk werk en vice versa? En heeft het feit dat de toeschouwer een man of vrouw is invloed op het kijkgedrag? Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat dit laatste in elk geval een feit is.

Met het gender-fluïde werk van een gemengd gezelschap: man en vrouw, jong en ouder, ruimtelijk en tweedimensionaal.

Gijs van Noort
Gijs van Noort toont op Un Certain Regard  zijn nieuwste werk. Dit laat een onderzoek zien naar de verhalende mogelijkheden van verf. Dat narratieve aspect impliceert figuratie, die overigens niet per sé realistisch is maar wel een associatieve vertelling voortbrengt. Een constante factor is het bouwsel, meestal bestaande uit menselijke, vaak kunsthistorische voortbrengselen die onder scherp licht een relatie met elkaar aangaan.
Het werk past in een romantische traditie: de rol van het licht beklemtoont dit maar ook de relatie met de follie; het nutteloze, de rotzooi in dit geval, dat tot nadenken stemt. 
Wat ooit van waarde was en door de tijd verandert in afval, wat verhalen levert op de rand van de vergetelheid en nog één keer van zich laat horen. 
 

Aline Eras
Courtesy  galerie Plaatsmaken Arnhem
“De opbouw van die bladen is bijna mathematisch, geordend, maar de hand van Aline Eras is zichtbaar en navoelbaar tot in de kleinste fijne details. Haar werk heeft niets van een groot gebaar of iets expressionistisch. Het is in zijn ingetogenheid juist krachtig en onderscheidend. Met veel geduld worden soms ook achtergronden over het hele vel papier in een fijne grijze toon getekend, om de prominentere vormen iets meer met elkaar te verbinden en de tekeningen zo tot een delicaat geheel te maken. Aline Eras huidige tekeningen zijn los en speel, de onderwerpen zijn als strooimotieven over het vel verdeeld, maar zeer onder controle. Zij roepen soms iets op van wat oude bladen in natuurkundige boeken hebben, maar tegelijk zie je dat het zeer hedendaags werk is. De fijnzinnigheid in haar werk is uniek. Zij is een meesteres in het detail en in sensibiliteit.” Arno Kramer 2015

Marli Turion
Zij studeerde aan de Akademie voor Beeldende Kunsten te Maastricht en aan de Akademie voor Beeldende Kunsten te Arnhem . Turion ontving voor haar werk verscheidene stipendia, reis- en werkbeurzen en was winnaar van de Nederlandse Grafiekprijs.
Marli Turion stelt de mens centraal en meer precies: de vrouw. Ze maakt voorstellingen van anderen maar evengoed zijn ze te beschouwen als zelfbeelden, gespiegelde zelfportretten. Ze toont vrouwen uit verschillende culturen en tijden, alleen , in verschillende situaties. Ze omsluiert haar koppen, laat ze achter rasters schuilgaan, licht ze weer op door voor-en achtergrond van dieptewerkingen te voorzien, zet ze soms maskers op, schildert ze dan weer als silhouet. Zo komt zij dicht bij de mens in al zijn breekbaarheid, wat 'under the surface' zit moet aan de oppervlakte kunnen komen. Ze doet dat op alle mogelijke manieren; met behulp van foto's, computertechnieken, tekeningen en schilderijen. Haar schilderen is aan het pixelachtige van de digitale fotografie gerelateerd. De onderwerpen komen uit een uitgebreid archief van krantenknipsels, tekeningen, reproducties, eigen foto's en het internet.

Robbert Pauwels
Mijn werk bestaat uit sculpturen die verwijzingen bevatten naar klassieke architectonische vormen, barokke ornamenten en, tegelijkertijd, een sensuele en intieme lichamelijkheid behelzen. Op een speelse, intuïtieve en materiaalgerichte manier onderzoek ik herinneringen van tienerverlangens en vroege seksualiteit, met een weemoedige blik. Deze tienerherinneringen, gecombineerd met stereotypes uit de popcultuur (o.a. cartoons, romans en house muziek) zijn elementen waar ik mijn werkproces mee begin. Al associërend vertaal ik deze elementen in werk dat een persoonlijke naïeve romantiek tot uiting brengt. 
 

Terry Thompson
Terry Thompson is van oorsprong Amerikaan maar woont sinds 1979 in Nederland. Zijn opleiding heeft hij gehad in de muziek in de V.S. en Europa – Bachelor of Music, Indiana University; Master of Music, Catholic University of America, plus verder studie aan de Hochschule fur Musik Berlin en het Instituut voor Sonologie in Utrecht. Naast verschillende werkzaamheden in de muziek (o.a. solo-trombonist bij het Limburgs Symfonie Orkest, Maastricht) heeft Thompson altijd getekend en geschilderd. In 1985 begon hij zich fulltime met beeldende kunst bezig te houden en is gelijktijdig naar Amsterdam verhuisd waar hij sindsdien woont en werkt. Zijn tekeningenzijn gevoelig,  poëtisch en zeer persoonlijk.

Lillian Vlaun 
Lillian Vlaun is altijd gefascineerd geweest door het 'onherkenbare' en hoe mensen onmiddellijk  proberen zich alles eigen te maken wat ze niet begrijpen. Wat iemand waarneemt, is sterk beïnvloed door iemands eigen ervaringen. Dit zorgt ervoor dat mensen verschillende interpretaties hebben van  hetzelfde. Vlaun heeft  zich altijd aangetrokken gevoeld tot ambigue vormen en is geïntrigeerd over hoe anderen ze waarnemen. Daarnaast is zij gefascineerd door textuur. Wanneer zij een voorwerp probeert te begrijpen of te herkennen, is het eerste wat zij ziet het oppervlak, de textuur, de ‘huid’. Het is de eerste hulp die je helpt te begrijpen wat je ziet, maar het heeft ook de kracht om zoveel van de realiteit te verbergen.
De natuur is  haar  grote muze, een eindeloze bron van texturen en vormen. Begrippen als kunstmatigheid en de manipulatie van de natuur door de mens zijn altijd aanwezig in haar achterhoofd. 
Vlaun steekt veel energie in speelsheid en het uitzoeken van technieken, het combineren van materiaal en kleur. Haar sculpturen en / of installaties zijn meestal groot en hebben onherkenbare / biomorfe vormen die de aan die toeschouwer de ruimte geeft een eigen verhaal te creëren.