Borduren
Het versieren, dat altijd al in het teken- en schilderwerk aanwezig was, leeft zij met de introductie van het borduren nog meer uit. Bepaalde patronen in het borduurwerk komen terug in de tekeningen en omgekeerd. Daarmee gaat het één vanzelf in het ander over. Een draak, vogels, takken, een liefdespaar. De draak staat bij haar voor de aarde, voor ongevormde materie, vertelt Groothuis. Net als de wolk is hij vluchtig en vol energie. 

Scheppingsverhaal
De wereld die zij in de installatie schept associeert met het scheppingsverhaal. Handen die uit de lucht komen en takken vasthouden. Het is niet één scheppingsverhaal waarnaar verwezen wordt. Ook de mythologische verhalen waarin de goden de wereld schiepen of de droomtijd zoals de Aboriginals die kennen vormen de ideeënwereld van Groothuis. "Het ligt niet zo vast en alles is in beweging, zoals het Boeddhisme leert", zegt zij. "Het gaat erom te ervaren dat alles één is. Zo staan bijvoorbeeld goed en kwaad niet tegenover elkaar maar horen ze bij elkaar." (Marit Dik 2011)

Balans
Kenmerkend aan het werk van Loes Groothuis is dat alles met veel concentratie en inspanning is gemaakt. Het gaat haar niet om het grote gebaar maar om de handeling die door de herhaling een meditatief karakter krijgt. In die zin past het borduren naadloos in het werk dat wij van haar kennen. Zelfs de intuïtieve manier van werken weet zij hierbij voort te zetten. Er is geen strak voorgebakken schets. "Ik laat het werk zichzelf maken, natuurlijk heb ik wel een plan in mijn hoofd maar nog niet heel precies, de tekening vormt zichzelf tijdens het werken. Dit doe ik door mezelf zoveel mogelijk open te stellen voor wat zich aandient. "Het langzame werken houdt het vrije proces in balans. Als over een bergpaadje komt deze kunstenaar uiteindelijk precies waar zij wezen wil. (Marit Dik 2011)