Donderdag 9 september 15.30 uur opent* Mariëtte Sedee, wethouder RO, de expositie Erfgoed als Toekomst III. Zij verricht een symbolische handeling: de eerste steek van een Groeiend Groot Polderlintentapijt, onderdeel van de expositie.
*Aanmelden via Podium voor Architectuur : info@podiumvoorarchitectuur.nl
Erfgoed als Toekomst, deel drie in de serie 2019-2020-2021 toont de zoektocht naar de verbinding van landschap en monumenten aan eigentijdse kansen die passen bij de gewenste leefomgeving.
Te zien:
- Het Grote Polderlintentapijt – een eerste stap in collectief verhaal over de geschiedenis van Haarlemmermeer in 70 meter - Floor Nijdeken, Crossover Collective
- Kijken in de Grond – lokale grond als bouwsteen – studio Stephan Schagen en CHRITH architecten
- Landschappen – veranderende omgeving in gemengde techniek - Anne Greet List
- Geniedijk – een wereld op zichzelf – documentaire fotografie Loek van Vliet
- Groeimonument Jacobahoeve – een actueel voorbeeld van de vraagstelling ‘wat zijn de kansen voor herbestemming van erfgoed?
- Maakproces Maquette Haarlemmermeer – Energietransitie & Erfgoed als start naar een dialoog over de ruimtelijke opgaven - Alexander Beeloo en Stas Kokke iov gemeente en Podium voor Architectuur
De Geniedijk, een wereld op zichzelf
Een dijk, maar niet zo maar een dijk, aangelegd als onderdeel van de Stelling van Amsterdam eind 19e eeuw, om land te kunnen inunderen in het geval van een aanval op Amsterdam van een buitenlandse mogendheid. De geniedijk doorkruist de Haarlemmermeerpolder, breekt de polder in tweeën, in Noord en Zuid.
In dit portret van de geniedijk heeft Van Vliet de dijk zelf gefotografeerd, elke 200 meter, van Oost naar West en West naar Oost. Daarnaast is elke 500 meter het uitzicht vanaf de dijk gefotografeerd, richting het Noorden en het Zuiden. Zo ontstaat er een wereld op zichzelf op de dijk, en de blik die naar buiten wordt gericht vanaf de dijk.
Anne-Greet List: "Mijn werk gaat over mijn ervaren in de verandering van onze omgeving, wat we doen met elkaar, met de natuur en het landschap. Dit ervaren verwerk ik in schilderijen en installaties. De geschiedenis van de polder en mijn liefde voor land-waterwerelden zijn terugkerende elementen in mijn werk.
Naast het gebruik van acryl verf, gebruik ik ook zelf gemaakte verf van planten, sappen uit de polder. Hiervan zijn werken ontstaan waarbij mijn onderzoek van eigenschappen van materialen uit nabije omgeving zichtbaar zijn.
Voortbordurend op Haute Bordure in het Fries Museum staan voor het eerst zeven borduurmachines van Floor Nijdeken & Crossover Collective in Haarlemmermeer.
Kon je je in het Fries Museum vergapen aan vier eeuwen handgemaakt borduurwerk in de Nederlandse mode, in Haarlemmermeer zetten we in op verbeelding van 1852 tot 2052. Erfgoed als drager van de toekomst, als uniek Polderlintentapijt – 200 jaar verleden, heden, toekomst in 70 meter. Als een eigentijdse Tapisserie de Bayeux.
Iedereen, van beginner tot expert, kan aanschuiven bij de interactieve borduurinstallaties in de galerie en de foyer van De Meerse. Er ontstaat een groeiproces met verbeelding en steken: hoe kunnen we de geschiedenis van de polder en de linten vormgeven in beeld, techniek, verhalen? Voor
de tweehonderd jaar van 1852 tot 2052 gaan we gezamenlijk op weg naar een borduurwerk waaraan iedereen een steekje kan bijdragen, en bouwen we aan het collectieve geheugen van Haarlemmermeer. Op basis van de experimenten ontwerpt Floor Nijdenken de 70 meter van Het Grote Polderlintentapijt, waar twee jaar lang alle bewoners hun verhaal en verbeelding aan toe kunnen voegen. Agrarisch erfgoed krijgt een plaats in het project, want het hoort bij de polderlinten. Welke boerderijen willen we behouden voor de toekomst, en met welke functie?
Het project is gebaseerd op de verkenningen Polderlinten op de kaart 2019 en Polderlintportretten 2020 van Podium voor Architectuur.
Kijken in de Grond
Studio Stephan Schagen en CHRITH architecten
Aan de hand van de geologische kaart van Nederland maken Studio Stephan Schagen en CHRITH architecten een serie portretten van de Nederlandse bodem. De vorm: ‘De op de wind gedroogde aardesteen’. Dit is een bouwsteen die je kunt vinden in je achtertuin of misschien iets verderop in de uiterwaard van de rivier of op die natuurlijke verhoging in het landschap. Het is een steen die je zelf zou kunnen maken. De steen wordt niet gebakken maar geperst en gedroogd op de wind. Het is een steen die slechts 1% van de productie-energie van een gebakken steen vergt en die 100% circulair is.
Op zoek naar geschikte delfplekken voor de stenen reizen drie architecten door Nederland, zich afvragend wat het verhaal achter het landschap is. Op de gevonden locatie wordt een unieke steen samengesteld op basis van de lokale aarde, een plantaardige structuur en een plaatselijk mineraal.
Een bouwsteen, een culturele biografie van het landschap en een ambacht; drie elementen die je normaal gesproken niet zo snel bij elkaar zou verwachten. Het is een combinatie die ons de kans geeft een nieuwe manier van kijken aan te leren. Eén waarbij we de dingen die we al wel hebben, maar die om een of andere reden onze erkenning en waardering zijn misgelopen, opnieuw ontdekken.
Boeren kwamen uit het hele land om als eerste bewoners de net drooggemalen moddervlakte van de Haarlemmermeerpolder te gaan ontginnen. Dat is aanleiding voor de installatie in de expositie Erfgoed als Toekomst. De klei van vier boerderijen aan de polderlinten IJweg, Hoofdweg, Rijnlanderweg en Aalsmeerderweg is het basismateriaal. Een gestuct polderlint baant zich een weg over de wand.
