"Written on the body is a secret code only visible in certain lights; the accumulations of a lifetime gather there" Jeanette Winterson

Terry Thompson  Nicole Schulze  Pieter Kusters  Daphne Riedijk

Vanaf 1 mei is café restaurant Premiere geopend van dinsdag t/m zondag vanaf 11:00 uur, de tentoonstellingen zijn dan ook te bezichtigen. Tot 1 mei zijn de openingstijden woe t/m zaterdag van 12:00 uur - 17:00 uur.

In Written on the body (Jeanette Winterson), een verhaal over een hartstochtelijke liefde, wordt de identiteit van de hoofdpersoon nadrukkelijk in het midden gelaten. De naamloze verteller doet verslag van een ongedurig liefdesleven, affaires met gebonden vrouwen komen en gaan. Tot hij/zij Louise ontmoet en de ware liefde ongenadig toeslaat. Maar Louise blijkt ongeneeslijk ziek, beëindigt de affaire en zo ontglipt de verteller de kans zich eindelijk vol overgave te binden. In diepe crisis probeert de hoofdpersoon Louises geest en lichaam te vangen in een taal die ontdaan is van alle clichés. In de lyrische passages over haar cellen, weefsels en botten doemt een nieuwe creatie van Louise op, minutieus ontleed en bestudeerd tot alle uithoeken van haar lichaam zijn herschreven en gevuld met liefde. Een imaginaire Louise misschien, maar wel één die de verteller niet hóeft te verlaten.

Met het bewust weglaten van het geslacht van de hoofdpersoon creëert Winterson afstand tot de lezer, ongemak omdat identificatie niet mogelijk is. Dat vraagt inzet en een zekere lenigheid. Dat maakt de taal in ‘Written on the body’ als kijken naar een beeldend kunstwerk. Ingewikkeld misschien maar zoals Winterson zegt: “Kunst is altijd multitasking. Er gebeurt een heleboel tegelijk. Het is de taak van de toeschouwer eerlijk kijken, en alle tegengestelde gedachten en gevoelens die het opwekt naar de oppervlakte te laten komen, te laten spreken.”

De tentoonstelling Written on the Body is geen illustratie of een letterlijke interpretatie van Winterson’s boek. Wel zijn de deelnemende kunstenaars allemaal bezig met het menselijk lichaam als motief en vertalen ze dit naar het platte vlak en de derde dimensie. Thompson kiest bewust voor een combinatie van vrouwelijk kunstenaars – Daphne Riedijk en Nicole Schulze – en mannelijke kunstenaars - Pieter Kusters en Terry Thompson. Zoals Winterson meerdere malen heeft benadrukt: kunst kent geen geslacht. De dynamiek van het feminiene, het masculiene, fantasie, realiteit, sexualiteit en vergeestelijking geven de vragen die Winterson in haar boek oproept visueel vorm.