Hergebruik
De kunstenaars vertrekken alle drie vanuit eerder gebruikte materialen, ijzer of hout dat in hun handen omgevormd wordt tot karakteristieke werken op paneel of eigenzinnige sculpturen. Niet altijd is er een scherpe grens tussen het twee- en driedimensionale.

Frank Eerhart
Bij Eerhart leiden de assemblages van de gevonden objecten tot portretten en gestalten die door de gebruikte materialen sporen van een verleden blijven dragen en die door minimale ingrepen hun eigen expressie krijgen.

Teun Kuipers
Bij Kuipers zijn het composities door stapelingen van gevonden vormen die door hun volume een plek markeren en vooral via de subtiele huid tot de verbeelding spreken. 

Jan Radersma
Voor Radersma symboliseren het huis en de plek tijdelijke verblijfplaatsen. De ruimte en het landschap vormen aanleiding tot een verscheidenheid aan stemmingen, uitgedrukt in lichtval, kleur,  geïntensiveerd door pigmenten die in hun reliëf ook de zwaarte van de stemmingen bepalen.

Eerder (2008) exposeerden Eerhart en Radersma met het project Territorium waarin de relatie tussen personage en omgeving werd onderzocht. Kuipers en Eerhart maakten in het voorjaar van 2011 de expositie INbeelden, een onderzoek tussen taal en beeldtaal.

Wandering
De expositie Wandering toont een interactie van het werk van drie kunstenaars waarin de spanning tussen vervreemding en thuisvoelen, tussen vrijheid en gebondenheid in een verscheidenheid aan beelden voelbaar is.
De objecten en geschilderde landschappen staan op zichzelf, maar versterken door het combineren een hang naar verbondenheid die mede veroorzaakt wordt door subtiel zichtbare littekens van verleden tijden.
_________________________________

 

een landschap     natuurlijk     je vindt iets     van een verweerde plank     verbeeld je

 

misschien een huis     of anders     lang geleden     zoiets als een gelaat     een blik

 

gewiste sporen     in het landschap     je leest     wat je ziet     opgestapeld is bewaard

 

koestering in orde     het geeft te denken    te doen     met wat over is      verwerken

 

voorstellen      je kleurt het in      het hangt      als het gezien is      huist het

 

benoemd      of zonder titel      gestold in een idee      zo uit het hoofd      in vorm

 

toegevoegd         aan wat er is        van waar      het is er om zichzelf       een ding

 

scheppen     kan geen mens     vanuit het niets     bestaat niet      zonder verleden

 

de bron wordt gevoed      de loop der dingen     er zijn woorden     tegen de stroom in

 

anders dan je dacht     de taal der dingen     in sprekende objecten    taal van de maker

 

wat het is     het overkomt je     als een raadsel     vanzelf opgelost     niet meer dan dat

 

geheimen     die iemand wil bewaren     over een onbegaanbare weg     iets op een pad

 

een herinnering     om te duiden     een houten verhaal     in verf gedoopt    het is de kunst

 

ze zeggen het     verder niet zo veel    mooi om  door te gaan     werken aan en uit

 

witte gedachten     veranderingen voor de vorm     tot aan de rand van een bestaan

 

de zwarte kant     de schaduwzijde     waar raakt de lucht de grond     verlopen einder

 

waar je staat     het is er      verder niets     het licht schijnt     over lege velden

 

over grenzen     gaan woorden     ooit gezegd     in een belofte     door elkaar

 

is taal vanzelfsprekend    wie verstaat     het stomme beeld     dat niet gehoord is

 

uit de grond     van een hart     bodem van overleven     in verloop van tijd vergaan

 

het staat vast     tot nu toe      je weet niet beter     het is gelaten     wat het is

 

hoop is er      voor de vrijheid van het maken     altijd opnieuw     zoals de woorden

 

een gedachte doen beklijven     in de zinnen     een beeld     om langer vast te houden

 

veel wordt gezegd     maar niet begrepen als bedoeld     of toch     gelezen in ervaring

het geweten van het ik     en kijk       zo is er wat het is     in vorm gestolde gedachte

wie kent de maker     zonder titel     staat het beeld     open voor namen     zo gewild

in die zin     gaat het goed     de wederzijdse blik     herkend    in gaten in het hout

omdat een tak     de ruimte koos     omdat een boor     een ruimte maakt      symbool

de rode draad     zo is het     de dingen verbonden     liggen nauw in het gehoor

altijd verleden tijd      wat nagelaten is     een album van gedachten     als oud papier

om in te zien     de tijd verbindt        wie aarden wil     je maakt het goed    als het bestaat

zonder vraag      zal het blijven        het zwerven zonder doel          een eindeloze reis