Wandering is een project van Frank Eerhart, Teun Kuipers en Jan Radersma waarin zij aspecten van het zoeken, het zwerven, het ontmoeten en het verblijven integreren.
Hergebruik
De kunstenaars vertrekken alle drie vanuit eerder gebruikte materialen, ijzer of hout dat in hun handen omgevormd wordt tot karakteristieke werken op paneel of eigenzinnige sculpturen. Niet altijd is er een scherpe grens tussen het twee- en driedimensionale.
Frank Eerhart
Bij Eerhart leiden de assemblages van de gevonden objecten tot portretten en gestalten die door de gebruikte materialen sporen van een verleden blijven dragen en die door minimale ingrepen hun eigen expressie krijgen.
Teun Kuipers
Bij Kuipers zijn het composities door stapelingen van gevonden vormen die door hun volume een plek markeren en vooral via de subtiele huid tot de verbeelding spreken.
Jan Radersma
Voor Radersma symboliseren het huis en de plek tijdelijke verblijfplaatsen. De ruimte en het landschap vormen aanleiding tot een verscheidenheid aan stemmingen, uitgedrukt in lichtval, kleur, geïntensiveerd door pigmenten die in hun reliëf ook de zwaarte van de stemmingen bepalen.
Eerder (2008) exposeerden Eerhart en Radersma met het project Territorium waarin de relatie tussen personage en omgeving werd onderzocht. Kuipers en Eerhart maakten in het voorjaar van 2011 de expositie INbeelden, een onderzoek tussen taal en beeldtaal.
Wandering
De expositie Wandering toont een interactie van het werk van drie kunstenaars waarin de spanning tussen vervreemding en thuisvoelen, tussen vrijheid en gebondenheid in een verscheidenheid aan beelden voelbaar is.
De objecten en geschilderde landschappen staan op zichzelf, maar versterken door het combineren een hang naar verbondenheid die mede veroorzaakt wordt door subtiel zichtbare littekens van verleden tijden.
_________________________________
een landschap natuurlijk je vindt iets van een verweerde plank verbeeld je
misschien een huis of anders lang geleden zoiets als een gelaat een blik
gewiste sporen in het landschap je leest wat je ziet opgestapeld is bewaard
koestering in orde het geeft te denken te doen met wat over is verwerken
voorstellen je kleurt het in het hangt als het gezien is huist het
benoemd of zonder titel gestold in een idee zo uit het hoofd in vorm
toegevoegd aan wat er is van waar het is er om zichzelf een ding
scheppen kan geen mens vanuit het niets bestaat niet zonder verleden
de bron wordt gevoed de loop der dingen er zijn woorden tegen de stroom in
anders dan je dacht de taal der dingen in sprekende objecten taal van de maker
wat het is het overkomt je als een raadsel vanzelf opgelost niet meer dan dat
geheimen die iemand wil bewaren over een onbegaanbare weg iets op een pad
een herinnering om te duiden een houten verhaal in verf gedoopt het is de kunst
ze zeggen het verder niet zo veel mooi om door te gaan werken aan en uit
witte gedachten veranderingen voor de vorm tot aan de rand van een bestaan
de zwarte kant de schaduwzijde waar raakt de lucht de grond verlopen einder
waar je staat het is er verder niets het licht schijnt over lege velden
over grenzen gaan woorden ooit gezegd in een belofte door elkaar
is taal vanzelfsprekend wie verstaat het stomme beeld dat niet gehoord is
uit de grond van een hart bodem van overleven in verloop van tijd vergaan
het staat vast tot nu toe je weet niet beter het is gelaten wat het is
hoop is er voor de vrijheid van het maken altijd opnieuw zoals de woorden
een gedachte doen beklijven in de zinnen een beeld om langer vast te houden
veel wordt gezegd maar niet begrepen als bedoeld of toch gelezen in ervaring
het geweten van het ik en kijk zo is er wat het is in vorm gestolde gedachte
wie kent de maker zonder titel staat het beeld open voor namen zo gewild
in die zin gaat het goed de wederzijdse blik herkend in gaten in het hout
omdat een tak de ruimte koos omdat een boor een ruimte maakt symbool
de rode draad zo is het de dingen verbonden liggen nauw in het gehoor
altijd verleden tijd wat nagelaten is een album van gedachten als oud papier
om in te zien de tijd verbindt wie aarden wil je maakt het goed als het bestaat
zonder vraag zal het blijven het zwerven zonder doel een eindeloze reis