Human nest
Voor Quasimodo, zo schrijft Victor Hugo in zijn’ Notre Dame de Paris’ was de kathedraal achtereenvolgens ‘het ei, het nest, het huis, het vaderland, het heelal’ geweest. ‘Men zou bijna kunnen zeggen dat hij er de vorm van had aangenomen, zoals de slak de vorm van zijn slakkenhuis aanneemt. Het was zijn woning, zijn hol, zijn omhulsel… Het schepsel dat zich wil verschuilen trekt zich terug, verbergt zich, rolt zich op. Het nest als schuilplaats, geassocieerd met welbehagen, als een veilige haven tegen de vijandige buitenwereld. Zelfs een leeg nest heeft nog iets volmaakts. En,  hoewel het vinden ervan altijd een zekere teleurstelling meebrengt, is het een geruststellend idee dat er volgend jaar, vaak op hachelijke en onzekere plekken weer nieuwe nesten verschijnen. Dat geeft vertrouwen, want…zou de vogel zijn nest bouwen als hij niet dat instinctieve vertrouwen in de wereld bezat?

De blik naar binnen
Blijven wij ín Nederland tegenwoordig verschoond van natuurrampen en oorlogen, met een uitdijend wereldbeeld is de focus op het huiselijke nest , de eigen leefgemeenschap, wellicht wel groter dan ooit. De vernauwde focus op de directe omgeving en het eigen gelijk biedt echter niet meer dan schijnveilig- en zekerheid. Een schier oneindige aaneenschakeling van eigen werelden en privé waarheden zijn onlosmakelijk verbonden en schatplichtig aan elkaar. De blik naar binnen toont vooral stoffige ruimtes vol gestolde gedachten. De huiselijk sponde biedt slechts dan veiligheid wanneer de deuren open staan voor nieuwe in- en vergezichten .
 

Met: Sayaka Abe, pietsjanke fokkema, Olger, Charles & Sarah, Benjamin Verdonck, Anko Stoffels, Isi Kunath, Gilbert van Drunen, Suky Best en Willehad Eilers.

Suky Best 54 Morning Lane link