Of Van der Pas nu schildert of tekent, multi-interpretabel perspectief en een oneindige lijn zijn altijd aanwezig.
Hans van der Pas schildert en tekent omhulsels, constructies die organische vormen kunnen bevatten. Hij wil zijn vormen iets meegeven van een ziel, een overblijfsel van een (menselijke) aanwezigheid.
Vaak gaat hij uit van concrete architectonische gegevens en werkt hij toe naar een complexe, gelaagde wereld die tegelijkertijd transparant oogt.
"Van der Pas begon al vroeg met tekenen. Het fascineerde hem dat een lijn van alles kon worden. Ook zijn schilderingen (gouaches) hebben de openheid van een tekening. Je ziet vormen die nogal 'sec' op papier staan tegen een lichte achtergrond. Het lijken voorwerpen en bouwsels met een praktische functie. Toch kun je door de constructies heen kijken, alsof hij het omhulsel van een solide bouwwerk heeft afgetrokken en je het organisme er binnenin laat zien. Die transparantie streeft hij bewust na: 'Ik wil laten zien wat ik heb gedaan, het niet verdoezelen of versieren met tierelantijnen.'
Van der Pas speelt graag een spel met ruimtelijkheid en vorm. Door vormen ten opzichte van elkaar te kantelen weet hij op het platte vlak ruimte te creëren. Behoedzaam bouwt hij laag over laag op tot er een stevig architectonisch beeld ontstaat dat net echt lijkt te zijn, dat tot leven is gekomen. De vormen hebben natuurlijke kleuren: dieprood, roze, bruin, grijs, mosgroen en zand. Door die gradaties in kleurtonen geeft hij zijn schilderingen op een subtiele manier een organische en enigszins vergankelijke sfeer.
Het resultaat verrast hem - als het geslaagd is- vaak zelf. Als hij het bouwsel niet meteen kan thuisbrengen omdat het buiten zijn voorstellingsvermogen ligt, maar het toch overtuigend op papier staat, weet hij dat hij in zijn opzet is geslaagd; dan gaat er een zekere betovering vanuit die van de illusie een geloofwaardige werkelijkheid maakt.
't Liefst laat Van der Pas je even in zijn constructies wegdromen. Door de transparantie van zijn bouwwerken biedt hij je als het ware een luikje om het beeld in te stappen en er eens even in rond te kijken. Zo probeert hij je met zijn werk te verleiden om méér te zien dan je denkt. " - Mirthe Blussé van Oud Alblas






