Spielerei
Een vertrouwd gegeven kan een gezicht zijn, of een dier, of een plant. Iets dat iedereen herkent en waar iedereen zijn eigen associaties bij heeft. Zijn werk is dan ook altijd figuratief.Maar dan begint de spielerei. Een gezicht wordt vervormd, krijgt een klein 'gebrekje' in de vorm van een gemarmerde huid, extra oogjes. Nodelijk streeft niet naar perfectie. Perfectie is saai. Spielerei dus, als een kind dat het playmobil poppetje gebruikt als uitgangspunt voor een experiment, een verhaal, een zoektocht. Want zo zou je het werk van Corjan kunnen omschrijven: een voortdurende zoektocht, waarbij het onderwerp slechts de aanleiding vormt.

Surrealisme
Met zijn beelden zou Corjan Nodelijk een volgeling van het Surrealisme genoemd kunnen worden. Kunstenaars als Dali, De Chirico, Frida Kahlo gingen uit van vertrouwde objecten, maar haalden deze uit hun eigenlijke, vanzelfsprekende context, waardoor ze iets verontrustends kregen. Iets soortgelijks zien we gebeuren in het werk van Nodelijk.

Happy End
Het zet je aan het denken. Niets lijkt vanzelfsprekend. Als beschouwer word je geconfronteerd met eenzaamheid, en imperfectie, maar vooral met kwetsbaarheid. Toch is er een belangrijk verschil tussen het werk van de Surrealisten en dat van Corjan. Hoewel zijn beelden zeker bevreemdend te noemen zijn, zijn ze zelden verontrustend. Eerder geruststellend. Verwondering, hoop en optimisme voeren dan ook de boventoon. Alles kan in de kunstwerken van Corjan Nodelijk. De beschouwer wordt deelgenoot gemaakt van zijn zoektocht. Zoals het spel van een kind spannende en verontrustende momenten kent, en waarin het schijnbaar onmogelijke mogelijk wordt, zo is ook de kunst van Corjan. Verrassend, wonderbaarlijk. Maar altijd met een happy end.